Inhoud

Pasen is best een weerbarstig feest. Hoe kan iemand nu opstaan uit de dood? Zoiets maken wij in ons leven toch niet mee? Maar waarom worden in de evangeliën zulke verhalen dan verteld? Verhalen waarin leerlingen van Jezus, vrouwen en later ook mannen, een ontmoeting hebben met de opgestane Jezus. Trouwens, hoe zouden die leerlingen, die ‘treurden en rouwden’ ertoe gekomen zijn om goed nieuws (evangelie) te verkondigen in woord en in daad? Zou het na Jezus’ dood niet meer voor de hand hebben gelegen dat ze teleurgesteld naar huis gegaan waren om weer het vissersbestaan op zich te nemen?

Er moet iets gebeurd zijn, dat hen in beweging heeft gezet om ‘de weg’ (de naam van de eerste Christenen) van Jezus te verkondigen in woord en in daad. Om daar zelfs hun leven voor in de waagschaal te leggen, waar ze eerder hun Heer in de steek lieten. Ook van Paulus wordt verteld dat hij zo’n ontmoeting met Jezus heeft, terwijl hij aanhangers van ‘de weg’ wil arresteren. En vreemd, hij verandert van een vijand in een vriend en getuige van Jezus.

Wat is er toch gebeurd? We weten het niet. We hebben alleen de verhalen van/over mensen die in het spoor van hun Heer ook zelf opstaan. Ze hebben door Jezus uitzicht gekregen, uitzicht op leven dat door de dood niet kapot gemaakt kan worden. Uitzicht op een bestaan waarin het nooit zo donker wordt dat er niet een zonnestraal van Gods goedheid en nabijheid binnen kan komen om jou (aan) te raken.

Recent zag ik dit geheim van Pasen verbeeld in het werk ‘Uitzicht’ van Alma Knol (* 1971). Zij kreeg in 2014 de opdracht om een 15e (Paas-) statie te maken (naast de 14 ‘officiële’ lijdens- en stervensafbeeldingen). In haar collage lijkt het thema letterlijk uitgebeeld te zijn: de ramen staan open. In de kozijnen zijn echter kruizen zichtbaar. Op tafel staan brood en wijn. Een verwijzing naar het laatste avondmaal (‘Doe dit tot mijn gedachtenis’)? En duiden de opgevouwen doeken op de stoel op de doeken in het lege graf? En er stroomt licht naar binnen (met amandelbloesem – teken van de lente en het nieuwe leven).

En zie ik in dat licht het lichaam van de gekruisigde èn opgestane Jezus? Licht dat ons aanstoot in de morgen?
Wat kun je daar soms naar uitzien: dat het Pasen wordt in je leven en dat dit Goddelijke licht door het donker van lijden, rouw en verdriet heen breekt en uitzicht geeft op nieuw leven en nieuwe hoop in je ontsteekt.
Wie weet, dit jaar met Pasen?

Ds. Menno Valk