Worstelen

Een man vindt op een dag de cocon van een vlinder. Hij pakt hem op en neemt hem mee naar huis en legt hem in de vensterbank. Na een paar dagen ontstaat er een opening in de wand van de cocon. Gebiologeerd blijft de man staan kijken. Dat doodse ding leeft blijkbaar! De cocon scheurt verder open en een vlinder worstelt zich steeds een stukje verder naar buiten. Tot het lijkt alsof het niet verder gaat. De vlinder worstelt, maar zit vast in de cocon! De man kan het niet aanzien en besluit te helpen. Hij pakt een schaar en knipt voorzichtig de rest van de cocon open. Nu kan de vlinder zich losmaken. De man vindt dat hij het goed heeft aangepakt. Het zou toch jammer zijn geweest als de vlinder in de cocon was blijven steken en misschien wel zou zijn doodgegaan. Nu is hij vrij en kan hij leven!

Maar de vlinder heeft een gezwollen lijf en verfrommelde vleugels. Om eerlijk te zijn: het ziet er niet uit en het lijkt in niets op die mooie vlinders die de man vaak in zijn eigen tuin van bloem naar bloem ziet fladderen. Misschien moet hij het even de tijd geven? Net als sommige mensen heeft deze vlinder wat meer tijd nodig. Hij verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitvouwen en vol nieuwsgierige energie zal wegvliegen. Maar dat gebeurt niet. De rest van de dag niet en ook de dag erna niet. Met grote inspanning kruipt de vlinder rond op de vensterbank en sleept daarbij zijn verfomfaaide vleugels en zijn dikke lijf met zich mee. Hij is niet in staat om te vliegen. Het is een ongelukkig gezicht. Wat jammer, denkt de man, dat de natuur zo wreed kan zijn. Misschien zou hij er goed aan doen de vlinder uit zijn lijden te verlossen...? Na een paar dagen is de vlinder dood en ligt in een hoekje van het raam, naast de geraniums.

De man bedoelde het goed. Dat lijdt geen twijfel. Hij zag de worsteling van de vlinder om zich te bevrijden uit zijn geboorteschil. Zijn intentie om dat mooie dier te helpen was oprecht en te goeder trouw. Maar wat hij niet wist, is dat het bij het ontpoppen van een vlinder altijd zo gaat. Als hij uit de cocon is gekropen, zoekt hij een rustig plekje en gaat ondersteboven hangen. Zo kan hij bloed in zijn vleugels pompen, zoals je een ballon of een luchtbed opblaast. Dan kan hij vliegen.

Zoals met de vlinder, zo gaat het soms in ons eigen leven. We worstelen om te worden wie we mogen zijn en die worsteling kost soms veel inspanning. Lang niet altijd is onze ontpopping ook een direct succes. Hoeveel kreukels en deuken lopen we niet op in het leven? Hoe vaak zien wij onszelf of zien anderen óns als lelijk en onaantrekkelijk? Niet de moeite waard. We kruipen maar wat rond in plaats dat we de vrijheid tegemoet vliegen. Het kan een lange weg zijn om tot de volle rijkdom van het leven te geraken – en sommige mensen lukt dat helaas nooit.

Soms hebben we in het leven zo'n worsteling nodig om tot de kern van ons bestaan te komen. Als ons leven zonder obstakels zou verlopen, dan zouden we net als de vlinder invalide zijn en nooit kunnen vliegen. Ik wens dat God ons op onze levensweg tot onszelf zal laten komen en dat Hij voor ons geen obstakel zal zijn, maar ruimte geeft om te worden wie we mogen zijn.

Een fijne zomertijd gewenst!

ds. Ary Braakman